Ik heb weer genoten vanmorgen met Het Kompas in de rol
van gemeenteraad: Eén jongen die zijn hele eerste termijn had uitgeschreven,
die staande ten gehore bracht en met een heuse oneliner. Het fanatieke overleg
tijdens de schorsing. De interruptiemicrofoon die ik voor het eerst in stelling
bracht en die een succes bleek te zijn. En uiteindelijk de stemming die
krantenkoppen opgeleverd zou hebben als: “partij weet niet wat ze wil” of
“verdeeldheid in de partij doet het ergste vrezen”.
Het blijft een prachtproject. Terecht dat Van der Ven
voor zijn jarenlange rol hierin een grote bos bloemen ontving van de leerlingen van Het
Kompas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten