We nemen vanavond afscheid van de gemeente Werkendam.
Dussen zal echter gewoon Dussen blijven en Sleeuwijk gewoon Sleeuwijk. Onze
inwoners zullen onder de vlag van Altena ongetwijfeld de dingen blijven doen
die ze ook deden onder de vlag van Werkendam.
Wat verandert is de schaal waarop een gemeentelijk
apparaat opereert. Maar ook hierin zullen veel paralellen te trekken zijn met
de wijze waarop jarenlang in de gemeente Werkendam beleid tot stand kwam en
besluiten genomen worden. In hoe dat ging wil ik u graag meenemen. Ofwel “de
gemeenteraad door de ogen van Progressief Altena”, “politiek door de ogen van
Progressief Altena”
Politiek is emotie
Hier in de raad hebben we elkaar verafschuwd en weer
omarmt. We zijn gefrustreerd geweest en hebben met elkaar gelachen. We hebben
verdriet en vreugde gedeeld. Niet alleen op politiek vlak, maar tot op zekere
hoogte ook privé. Om het verhaal van Progressief Altena een kapstok te geven,
hangen we het daarom op aan emoties, aan kenmerken. Typisch vrouwelijk? U gaat
het zien. Maar ik heb wel gelijk het volgende haakje te pakken.
Politiek is mannelijk
Vrouwen zijn in Werkendam altijd in de minderheid geweest
en daar waar we meededen was het bijna altijd op de portefeuilles zorg,
onderwijs en welzijn. De ene mannelijke
voorzitter kon dat goed hendelen, de ander kon het niet nalaten daar steeds
weer een opmerking over te maken. Hennie, Jennie, Sandra; we wisten altijd waar
we het over hadden, hielden het hoofd recht en wisten elkaar te vinden op
onderwerpen die voor ons van belang waren. En tussendoor gaf Hannie
Visser-Kieboom ons een
podium door steeds weer de schijnwerpers op vrouwen te richten, o.a. door de
uitreiking van de Toontje Sprenger Pluim.
Politiek is ontwikkelen
Vele grote ontwikkelingen hebben we de afgelopen 10, 15
jaar als raad mogen meemaken. Ik noem er een paar: de ontpoldering van de
Noordwaard, de aanleg van het regionale bedrijventerrein, de drie
decentralisaties en de waterproblematiek. Maar er zijn er nog veel meer. Ook
voor mij persoonlijk was politiek ontwikkeling. Het bracht mij op plekken waar
ik anders geen toegang zou hebben en informatie die aan vele anderen voorbij
ging. En dan mocht ik er ook nog, samen met mijn fractiegenoten, samen met de
gehele raad sturing aan geven ook. Ik zal dit enorm missen. Immers…..
Politiek is vluchtig
Iedere vier jaar verschijnen en verdwijnen er mensen.
Zoals nu onze Anne Nieuwenhuis.
In
2006 schoof hij naast me als burgerraadslid in de commissie Inwoners, van 2010
tot 2014 zat hij als raadslid in de commissie Grond en sinds 2014 doet hij
gewoon én Grond én Bestuur. Maar ook nog de auditcommissie en de werkgroep
visie. Werkelijk van alle markten thuis. En onze Anne leest ook nog eens alles.
Echt alles. Maar vooral: hij onthoudt het nog ook. Ons ijzeren geheugen.
Vooral op de achtergrond is Anne voor
zowel Progressief Altena als voor geheel politiek Werkendam van onschatbare
waarde geweest. Vanwege zijn kennis, maar ook vanwege de soms volledige nieuwe
invalshoeken die hij zag. En soms trad hij dan ineens naar buiten. Soms wat ingewikkeld
in z’n taal, maar altijd scherp en analytisch en dusdanig dat iedereen
respectvol luisterde en zich nog eens op de kop krabde mbt het onderwerp. Maar
daarover straks meer.
Politiek laat sporen na
Het is vanavond een afscheid van het raadswerk voor velen
van ons. Er zijn weer nieuwe mensen die verder gaan werken aan wat wij
neergelegd hebben. Groter, indringender was echter het definitieve afscheid wat
mijn partij moest nemen van vier mensen die samen met ons politiek bedreven
hebben. Ik heb het dan over Arjan Verschoor, Gerrie van Dijk, Ad Vermeer en
Evert Begemann.
Met zeer veel waardering kijken wij terug op de bevlogenheid, de inzet, de kennis en kunde van en de samenwerking met ieder van deze vier rode mannen. Twee belangrijke sporen lieten ze ons na: Hun oog voor de kwetsbaren en de zorg voor het milieu.
Politiek is kleur bekennen.
Laten zien waar je staat. In de sporen van onze
voorgangers hebben de PvdA en Progressief Altena de afgelopen tien, vijftien
jaar bij herhaling een aantal thema’s voor het voetlicht gehaald. We noemen de meest in het oog springende: laaggeletterdheid,
de positie van Xinix, duurzaamheid, de afvalproblematiek, onnodige bezuinigingen
op de deeltaxi, het maximale halen uit de zorg voor kwetsbaren en minima, de
bedenkelijkheid van kunstgras, bouwplannen in de uiterwaarden, jeugdaccommodaties
en natuurlijk de WMO in de volle breedte. Soms hadden we succes op deelgebieden
en heel, heel soms op een groot thema. De afgelopen acht jaar waren we immers
oppositie en daarvoor gold:
Politiek is genegeerd worden
Voorstellen vanuit de oppositie, hoe goed ze ook waren,
hadden altijd minder kans van slagen dan die vanuit de coalitie. Met name Altena
Lokaal en het CDA sloten vaak vooraf al de gelederen. Meest pijnlijk waren de
keren dat er vanuit de oppositie een voorstel kwam wat het CDA en/of Altena
Lokaal dan overnam en in een eigen, net iets ander, voorstel goot.
Maar ook was er een verschil voor wat betreft het vooraf
zoeken van steun voor moties en amendementen. Progressief Altena deed dat
consequent richting alle partijen, maar m.n. vanuit het CDA en Altena Lokaal
werd dat niet gedaan. Als oppositie werd je hierdoor buitenspel gezet.
Genoemde situaties deden zich vooral voor tot pakweg anderhalf
jaar geleden. Sinds het besluit tot fusie viel er namelijk steeds minder te
besluiten en passeerden steeds meer voorstellen met een minimum aan discussie. Wat
dat betreft wordt het hoog tijd dat politici weer de scherpte op zoeken en dat
er weer wat te beleven is in de politieke arena. Maar dan wel graag een arena
waarin iedereen echt mee kan spelen.
Politiek is de scherpte opzoeken.
De scherpte zoals Progressief Altena die in mei 2013 opzocht
in de discussie rondom de brede school in Dussen. Met een bomvolle publieke
tribune in de rug vochten CU en PA als leeuwen om gedaan te
krijgen dat uitgevoerd zou worden wat de inwoners van Dussen wensten. Helaas
tevergeefs.
Of de scherpte van onze Anne mbt de teruglegging van de
Sleeuwijkse dijk ten
behoeve van de aanleg van een derde haven. Feilloos legde hij bloot hoe de
wethouders van het CDA en de SGP hun boekje te buiten waren gegaan en de raad onvoldoende
hadden geïnformeerd. Ondanks instemmend geknik kreeg onze ‘motie van afkeuring’
echter geen meerderheid.
Politiek is onmacht
De allereerste discussie over de toekomst van de zwembaden staat me nog helder voor de geest. Hoe ik contacten had gelegd, onderzoek had gedaan en met een voorstel kwam dat in mijn ogen grote slagingskans had. Binnen 5 minuten was ik afgeserveerd en weggezet als degene die de zwembaden wilde sluiten Ik werd volkomen verkeerd uitgelegd en ben zeker een week totaal van de leg geweest.
De allereerste discussie over de toekomst van de zwembaden staat me nog helder voor de geest. Hoe ik contacten had gelegd, onderzoek had gedaan en met een voorstel kwam dat in mijn ogen grote slagingskans had. Binnen 5 minuten was ik afgeserveerd en weggezet als degene die de zwembaden wilde sluiten Ik werd volkomen verkeerd uitgelegd en ben zeker een week totaal van de leg geweest.
Maar ook de onmacht in het jaar 2014 toen de
bestuursopdracht P&O klapte, op het gemeentehuis gesproken werd van een
angstcultuur, Breuer en Koenen een setje bleken en de zaak Potters vol in de schijnwerpers stond. Achter de
schermen is hier door Progressief Altena heel veel tijd en energie in gestoken.
In de openbaarheid bleek alleen het agenderen van de geklapte bestuursopdracht een
mogelijkheid. Samen met de CU grepen we die aan. Tot een bespreking kwam het echter
niet want de coalitiepartijen bleven provocerend weg. Het verdriet en de
onmacht hierover laat zich weer onverminderd scherp voelen.
Maar genoeg over deze inktzwarte periode. Er waren
gelukkig ook voldoende zaken om heel blij over te zijn. Want……
Politiek is iets bereiken
Met veel plezier denken wij nog immer terug aan 2008, hoe
we na een lange voorbereiding voor elkaar kregen dat de eigen bijdrage op het
leerlingenvervoer geschrapt
werd.
En aan 2016 toen we de totale bezuiniging op de Steunpunten eerst wisten te halveren en een jaar later – samen met de CU - volledig wisten terug te draaien. Maar ook kijken we trots terug op de vele wat kleinere succesjes die we boekten op eerder genoemde onderwerpen. En hoewel we niet bereikten wat we écht wilden, zijn we wel trots op de wijze waarop we de discussie over de aankoop van het Rabobankgebouw ingingen. Met ons tamboeren over de geheimhouding van de cijfers en onze stem tegen de aankoop hebben we absoluut mensen aan het denken gezet. In de drie raden, maar zeker ook in de dorpen van Altena.
En aan 2016 toen we de totale bezuiniging op de Steunpunten eerst wisten te halveren en een jaar later – samen met de CU - volledig wisten terug te draaien. Maar ook kijken we trots terug op de vele wat kleinere succesjes die we boekten op eerder genoemde onderwerpen. En hoewel we niet bereikten wat we écht wilden, zijn we wel trots op de wijze waarop we de discussie over de aankoop van het Rabobankgebouw ingingen. Met ons tamboeren over de geheimhouding van de cijfers en onze stem tegen de aankoop hebben we absoluut mensen aan het denken gezet. In de drie raden, maar zeker ook in de dorpen van Altena.
Politiek is lang van stof
Misschien is het maar goed dat we met elkaar een
tijdlimiet hebben afgesproken, want ik zou nog heel lang door kunnen gaan.
Namens Progressief Altena had ik nog willen vertellen over onze gewaardeerde
steunfractie en over de burgerraadsleden die we aan onze zijde hebben gehad.
Over de aandacht die Otto van Breugel altijd wist te genereren, de humor van
Peter Ribbers en de blikken van verstandhouding met Peter Noordergraaf. Over alle
verwarrende naamswijzigingen van de lokale partij. Over de zwerfvuilacties en de pareltjestochten van
Progressief Altena en de mooie avonden die we organiseerden over de WMO,
participatie en wonen. Over de vijf burgemeesters die ik heb meegemaakt. Over het ijsje voor het
zomerreces en de rituele dansen op het provinciehuis. Over de begroting en de jaarrekening: hoe het altijd
kommer en kwel was en achteraf weer meeviel, hoeveel tijd het maken van de
schriftelijke reactie kostte en over het feit dat Progressief Altena er altijd
de meeste technische vragen wist uit te persen. Nog een hele tijd zou ik door
kunnen gaan. Er is zoveel te memoreren. Maar ik moet afronden. Met pijn in het
hart. Het is immers mijn laatste keer, mijn laatste kans. Ook ik verlaat de
politiek. Met hele grote tegenzin.
Politiek is prachtig
Met ongelofelijk veel plezier ben ik de afgelopen drie
periodes raadslid geweest. Voor het grootste deel daarvan heb ik op mijn manier
verantwoording afgelegd in mijn blogs.
Het raadswerk was beslist niet altijd makkelijk. Dat is
uit mijn verhaal denk ik wel duidelijk geworden, maar het was wel ongelofelijk
leerzaam en rijk. Ik ben trots op wat ik voor elkaar heb gekregen. Op veel wat
kleinere dingen, maar ook op lessenserie over politiek en democratie die ik twee jaar lang met
Bert van Seters op scholen heb gegeven. De jarenlange succesvolle
scholenbezoeken aan het gemeentehuis zijn hieruit voortgekomen. Dat was toch
maar mijn geesteskind!
Maar goed. Nu echt de laatste woorden. Ik begon in 2002 als burgerraadslid zwetend en met hartkloppingen achter de tafelmicrofoon en sta hier nu – weliswaar geëmotioneerd – achter de katheder alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Ik heb mensen en situaties woorden mogen geven, me sterk mogen maken voor rechtvaardigheid. Het was prachtig, werkelijk prachtig om dit te mogen doen. En dat dankzij het feit dat tot drie keer toe mensen in mij geloofd hebben. Heel veel dank daarvoor.
Maar goed. Nu echt de laatste woorden. Ik begon in 2002 als burgerraadslid zwetend en met hartkloppingen achter de tafelmicrofoon en sta hier nu – weliswaar geëmotioneerd – achter de katheder alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Ik heb mensen en situaties woorden mogen geven, me sterk mogen maken voor rechtvaardigheid. Het was prachtig, werkelijk prachtig om dit te mogen doen. En dat dankzij het feit dat tot drie keer toe mensen in mij geloofd hebben. Heel veel dank daarvoor.
