Een sportclub kan alleen bestaan dankzij de inzet van vrijwilligers.
Ze verzorgen trainingen, fluiten wedstrijden, draaien de kantine, schrijven het
clubblad, innen de contributie, onderhouden de velden en de materialen, maken
beleid, plannen de wedstrijden, enz, enz. Zodra vrijwilligers er de brui
aangeven is het gedaan met het verenigingsleven. Niet alleen met de sport, maar
ook met de muziek, de EHBO, de koren, de Oranjefeesten, de avondvierdaagse, de
carnavalsoptochten, de timmerdorpen, enz, enz.
Een tegenprestatie leveren binnen de sportclub van je
kind is niet voor iedereen haalbaar, maar je kunt je natuurlijk ook inzetten
bij een andere vereniging of in de buurt. Alleen zo kunnen we al die prachtige
initiatieven en activiteiten in onze dorpen levend houden. Alle werk kan niet
maar door een beperkt groepje mensen gedaan worden, een vereniging ben je
samen.
Eigenlijk maakt de stelling in het Brabants Dagblad
simpel waar het morgenavond in de raadscommissie Inwoners om zal draaien: participatie,
meedoen, actief worden, een tegenprestatie leveren, een stapje meer doen en
sociale verbanden aangaan. Mooie thema’s, ze laten zich alleen zo lastig sturen.
Hoe doordring je mensen ervan dat ze een
verantwoordelijkheid moeten nemen? En wat gaat vrijwilligerswerk doen als er
ook een soort van verplichtend element in komt te zitten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten