Wet werken naar Vermogen

Enkele passages uit de raadsinformatiebrief over de invoering van de Wet werken naar Vermogen (WwnV). Een wet met grote consequenties voor mensen aan de onderkant van de arbeidsmarkt en voor gemeenten die hierin een taak hebben. Een wet die me zorgen baart. Enkele passages dus:
“
De komst van de WwnV heeft grote consequenties voor het gemeenschappelijk SW-bedrijf (WAVA dus) en dus ook voor de deelnemende gemeenten
Doordat de WWB, WAJONG en WSW worden samengevoegd ontstaat er één geldstroom. Daar moeten gemeenten onder meer de huidige SW uitgaven van bekostigen. De komst van de WwnV gaat gepaard met grote rijksbezuinigingen. De gemeenten ontvangen minder geld voor de uitvoering van hun taken. Daar komt bij dat het aantal klanten waar gemeenten mee te maken krijgt, geleidelijk zal toenemen. Het zijn mensen met gedeeltelijke arbeidsbeperkingen, die zonder begeleiding niet te plaatsen zijn bij werkgevers. Tegelijkertijd gaan de budgetten voor re-integratie en sociale werkvoorziening naar beneden.
Het budget dat Werkendam van het rijk ontvangt voor deze taak daalt of is reeds gedaald van 2,24 miljoen in 2010 naar 2,09 miljoen in 2012 naar 1,53 miljoen in 2018.
Binnen de WAVA zal het aantal WSW-ers gestaag moeten afnemen. Door de ontwikkelingen komen er jaarlijks minder middelen beschikbaar voor de WSW. Enerzijds vanwege de afname van het aantal WSW-plaatsen en anderzijds omdat het Rijk minder middelen beschikbaar stelt per SW-plaats.
Uitgangspunt is dat iedereen gaat werken naar zijn eigen vermogen, bij voorkeur bij een reguliere werkgever.

Kort samengevat staat de gemeente voor de volgende opgaven:
• Met minder middelen de groter doelgroep bedienen, waarvoor de gemeente re-integratieverantwoordelijkheid heeft.
• Afbouwen van de WSW (beschut werken) tot uiteindelijk éénderde van de huidige omvang
• Komen tot een werkgeversbenadering, waarbij werkgevers meer personen met een arbeidsbeperking in dienst zullen nemen.
“