Om de aanwezigen te prikkelen passeerden op een groot
scherm verschillende foto’s van (hang)jongeren. Natuurlijk moesten jongeren
elkaar op straat kunnen treffen was de reactie van nagenoeg iedereen. Mensen hoeven
ook niet bang te zijn hen aan te spreken, want doorgaans staan ze daar open
voor. Het zijn vaak vooroordelen die mensen parten spelen.
Wat speelt er onder (onze) jongeren was vervolgens de
vraag die in kleine groepjes beantwoord diende te worden. Wat passeerde was het
volgende: digi-pesten, eenzaamheid, bovengemiddeld drugsgebruik, verveling,
angst en depressiviteit, overlast, schulden…… en dan vergeet ik vast nog een
deel van de inventarisatie. Ik kreeg het er benauwd van en beschouwde mezelf
als een gezegend mens met twee dochters (16, 22) die samen met hun vrienden de
weg in het leven wel gevonden hebben. Voor alle jongeren die dat niet hebben,
en hun omgeving lijkt een sluitende aanpak, een vangnet, sturing, - of hoe
zullen we het noemen - , echter geen overbodige luxe. “Oplossingsrichtingen”
die o.a. passeerden waren voorlichting, vertrouwenspersonen, een
jeugdaccommodatie, delen van informatie, enz. Er is nog een lange weg te gaan,
maar het begin is er. Wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten