Noordwaard

De paar keren dat ik de afgelopen jaren door de Noordwaard reed, vond ik het een vreselijk gebied. Unheimisch. Desolaat. Een grote bouwput. Gisteren was ik er weer. Een werkbezoek met een aantal raadsleden o.l.v. twee heren van Rijkswaterstaat. En ik heb genoten! Wat een prachtig open landschap. Mooie waterpartijen. Vogels. Her en der verscholen oude en ook nieuwe bebouwing. Zeven nieuwe gemalen en zelfs een verdwaald bootje in één van de nieuwe kreken.

Nu het bouwverkeer nagenoeg verdwenen is, alle bruggen in gebruik zijn en het groen weer ongestoord de kop op kan steken is de Noordwaard hard op weg om weer een parel te worden in de streek. Het is helaas nog even wachten op de uit te zetten fiets- en wandelroutes.

Bijzonder is vooral ook het verhaal achter de nieuwe Noordwaard: land dat teruggegeven wordt aan het water. Daarvoor moest de helft van de inwoners uit het gebied verhuizen en zagen anderen hun vertrouwde stekkie vervangen door nieuwbouw elders. Twee grote polders werden vervangen door zeven kleintjes van een veel kleinere totale omvang (verhouding ben ik even kwijt; ik meen een kwart van het totaal?). Vijf miljoen kuub grond werd verzet, wegen werden verlegd, dijken afgegraven, bruggen geplaatst. Met dit alles werd 2.000 ha buitendijks gebracht, waarvan 800 ha doorstroomgebied. Zodra het water in de Merwede twee meter boven NAP komt loopt het water het gebied in, maar los daarvan wordt in het gebied dagelijks al de invloed van eb en vloed zichtbaar. Bijzonder toch!