Even genoeg

Na het verhaal van verpleegkundige MV bij Pauw en Witteman over de verzorgingsstaat en een dag later ‘Altijd wat monitor’ over aangifte doen bij de politie, is de moed me behoorlijk in de schoenen gezonken.

Want waar blijf ik met m’n verhaal dat we als gemeente de zorg tijdig, dichtbij en makkelijk toegankelijk gaan organiseren als schrijnende verhalen als van MV (zie hier onder) bepaald geen uitzondering zijn?

Wat betreft het aanpassen van een woning kan ik misschien nog enigszins sturen, maar ik geloof er helemaal niets van dat we kunnen voorkomen dat een luier thuis tot de verleden tijd behoort. Dit geeft me ontzettend een machteloos gevoel en daar kan ik maar moeilijk mee omgaan.

De wijze waarop de politie omgaat met aangiftes bezorgt me minstens net zo’n afschuwelijk gevoel. Het doen van aangiftes wordt ontmoedigd en de aangiftes die wel gedaan worden, belanden in heel veel gevallen op de plank of in de la. Waar blijf ik dan met de uitspraak dat Progressief Altena gaat voor een zichtbare en toegankelijke politie? Waar moet je als inwoner dan nog op vertrouwen?

Waar kan ik dan als raadslid nog wel iets op betekenen? Natuurlijk, op straten, lantaarns, sport. Ook belangrijk. Maar laten we wel wezen, dat haalt het niet bij de zorg en het gevoel van veiligheid.
Vandaag wil ik geloof ik even niet meer.