Jaarstukken

Kommer en kwel. Dat wordt het met de komende begroting. Ieder jaar opnieuw lijkt dat echter het geval. Moeten we dat nog geloven? Dit jaar heb ik echter voor het eerst die neiging. De crisis lijkt z’n tol te eisen. Het betoog vanavond van de PvdA is daarom voorzichtig en terughoudend geweest. Twee passages daaruit:

"Eerst financieel technische oplossingen zoeken en schuiven met de reserves en pas als daar de rek uit is, ruimte gaan zoeken in bestaande plannen. Wat de PvdA betreft gaat dat laatste echter niet ten koste van jeugdbeleid. Ook moeten mensen met de laagste inkomens en andere kwetsbare groepen ontzien worden en blijft wat ons betreft de leefbaarheid in de kernen volop overeind.

De afgelopen jaren is in dit huis geregeld gesproken over ‘nieuw voor oud’. Ofwel alleen nieuw beleid, als er van het oude beleid iets ingeleverd wordt. De PvdA verwacht dan ook dat het college komt met voorstellen voor het schrappen van oud beleid die het voorgestelde nieuwe beleid uit de kadernota mogelijk maken.
‘Nieuw voor oud’. De PvdA zou daarop één uitzondering willen maken. De klimaatnota moet wat ons betreft hoe-dan-ook uitgevoerd worden. We blijven schandelijk achter op het vastgelegde te bereiken percentage duurzame energie. De 20.000 euro die staat voor de klimaatnota moet er zeker komen en wat ons betreft zoveel meer als maar enigszins mogelijk is."

Met grote verbazing heb ik bij diezelfde behandeling van de jaarrekening naar het verhaal van het CDA zitten luisteren. Een coalitiepartner die het presteert om, na een noodkreet van het college over de financiële huishouding, toch volop allerlei nieuwe plannen te presenteren. Alsof het niks kost! Ik dacht dat we met elkaar verantwoordelijk waren .....